Drive.

ASSALAMUALAIKUM.


Hai semuorang. 

Dahlama kan aku tak update apa apa hahaha ye sudah semestinya sebab aku malas plus takde semangat nak tulis. Bila aku rasa nak tulis je terus aku delete delete delete pastu end up tak cerita pun. Semakin aku besar ni kan, aku penghati aku banyak berahsia dan memendam. Semua benda aku jadi segan dan malas nak cerita padahal banyak je benda kat kepalaotak aku hehe. Termasuk dekat orang sekeliling aku.

Kadang kadang aku jadi rindu juga dengan nisa yang kepoh dulu. Kalau jumpa orang je mesti tak berhenti bercerita. Kalau menulis je memang takde sekat sekatla. Buktinya, semalam aku scroll feed facebook aku sebab dah lama sangat tak buka facebook. Aku scroll sampai bawah which is post zaman zaman sekolah rendah hingusan aku pun muncul. Macam jemah jemah do post post aku dulu. Aku tergelak gelak sampai sakit perut. Sambil sambil tu aku delete sebab aku rasa macam ya Allah ni kalau crush aku baca ni habis aku 😂😂😂 hahaha takdela.

Sekarang, bila jumpa orang je aku senyum senyum je tapi malas nak bercakap. Mulut rasa macam berat je. Rasa tak confident je nak cerita semua benda kat orang. Bila nak menulis pun aku rasa macam berhati hati sangat end up tak tulis pun. Lepastu nak buat lawak pun takut lawak bodo bodo keluar. Ya Allah hambarnya hidup aku sekarang.

Adakah ini simptom simptom penuaan? Hahahaha.

Entahlah.

To be honest, aku pernah rasa nak delete je blog ni. Tapi lepastu aku rasa nak tampar tampar je diri aku supaya ingat balik yang blog ni kesayangan aku.

Dari sekolah rendah aku dengan dia ni. Mana boleh buang camtuh je. Daripada entry yang aku tulis dari dulu, buatkan aku sedar dan nampak perubahan cara aku berfikir dan cara aku bertindak. Weh sayang gila! Andai suatu hari aku dah takde kat dunia ni, aku harap orang yang jumpa dan baca apa yang aku tulis dapat manfaat darinya sikit pun jadilah. Sebab tu aku akan cuba tulis benda benda baik, share yang baik baik je. 

Inshaallah.

*

Okay, 

Actually aku nak cerita pasal... aku belajar memandu. Aku sebenarnya untuk kesekian kalinya aku malu nak cerita. Sebab aku rasa macam teruknya aku. Tak ke kalau aku cerita memalukan diri aku sendiri. Nak tulis ni pun aku fikir banyak kali. Tapi tak salah kot kalau aku cerita untuk just kongsi pengalaman sebab semuorang experience lain lain. Dan pengalaman tu la benda berharga dan kita akan kenang kan, ke tak? hehe.

So, nak dijadikan cerita, aku ambil keputusan nak amik lesen kereta ni bukan atas paksaan siapa siapa pun. Hatta umi dan abah pun tak paksa. Bila bila aku ready, aku ambillah. Tapi, nak tunggu aku ready pun berkurun la sebab aku memang malas nak belajar kereta. 

Aku dah start busy lepas habis spm dan nak cari cuti panjang pun dah susah. Adalah dulu lepas spm mood baik aku datang teringin pula aku nak amik lesen. Tapi, malangnya time habis spm cuti around 3 weeks camtu then lepas tu dah kena terus sambung stam. Ada je yang sambil sambil stam tu ambil lesen juga. Diorang skip kelas. Tapi bagi aku, aku serabut so aku kena belajar satu satu dulu. Yela stam pun benda baru untuk aku masa tu. 

Lagipun, rumah aku dengan sekolah yang aku ambil stam tu jauh. Aku pun duduk rumah sewa. So nak pergi sana sini semata mata untuk lesen takpelah nanti nanti jela sis. Nak bayar rumah sewa, bil api air, yuran sekolah, barang keperluan pun dah banyak keluar duit masatu. Nak ambil lesen pun bukannya seringgit dua ringgit dapat. Ribu riban juga kalau kat tempat aku ni. 

So, tertangguhla mood lesen aku tu. 

Then sambil sambil stam tu aku ada berangan sikit lah nak keluar stam. Masa awal awal. Sebab aku memang minat nak masuk ipg. But bila dah bulan 3, aku pun dah nak start ujian prestasi satu, aku nekad nak nak buat betul betul untuk stam. Aku dah mula boleh menerima subjek dan hafalan yang banyak, 100% bahasa arab, aku dah mula suka dengan cara ustaz ustazah ajar walaupun mula mula terseksa sebab asyik kena hafal dan faham benda pelik pelik macam ilmu mantiq contohnya hahaha. Tapi srs weh aku bila dah mula nak faham mantiq, puas hati tu rasa macam nak joget joget. Plus bila aku dah boleh start fluent hafal surah tanpa sekat sekat, aku rasa macam ei jatuh cintanya. 

Senang cerita, aku dah selesa dengan stam masatuh.

Jadi, mood pindah aku semakin dipandang sepi.

Nak dijadikan cerita, bulan 4 aku dipanggil Ujian Kelayakan Calon Guru untuk ipg. Mula mula aku nak diam diam je taknak bagitau umi abah yang aku dapat. Sebab macam aku cakap, semangat aku nak pindah tu dah macam pudar. Tiba tiba umi tahu pula tarikh UKCG tu. Bila umi dah tanya, nak tak nak aku kenalah jawab. Aku ada cakap kat umi yang aku rasa aku taknak terima dan aku nak teruskan stam je. Tapi umi suruh pergi dan cuba. Hm aku pun pergilah dengan jiwa yang kosong. Macam tu juga lah bila result UKCG keluar dan aku dipanggil pula untuk interview dan Ujian Kecergasan Fizikal. 

Berat hati, tapi bila umi suruh cuba, aku pergilah juga. Takde preparation dan aku buat je apa adanya untuk interview. 

Eh patutnya aku cerita benda benda ni kat entry lain. Kan dah melalut! Hahaha sekarang ni nak cerita pasal lesen kan? Tapi macam tulah rentetannya macam mana niat aku sangat sangat tertangguh untuk ambil lesen. Lepas spm je busy banget gue.

Then, aku dapat ipg. Lepas dah macam macam benda berfikir dan jadi, aku keluar stam, aku masuk ipg. Bermulalah episod baru dalam hidup aku ceh hahaha. Cuti ipg masa tu ikut cuti sekolah. So, masa bulan 12, aku pun cuti sem pertama ipg. So waktu ni lah umi tanyaaaa.

"Kak icak dah ada rasa ke nak ambil lesen?"

Pap! Benda yang hampir aku lupaaaa dah. Yelah dah nak setahun aku melupakan mood lesen aku. Sumpah weh waktu tu macam berat hati nak ambil pula. Aku dah macam dah takut takut pula nak ambil sebab once dah start ambil kena srs, sampailah boleh test jpj. But fikir punya fikir, aku pun setuju nak ambil lesen. Sebab first aku pun dah tak banyak cuti sebab ipg nak tukar sistem cuti ikut kalender sendiri. So dah tak sama cuti sekolah mahupun cuti IPTA. Bila ikut cuti ipg, paling lama pun dua minggu je beb. So untuk kebaikan aku, aku pun setuju sebab nanti aku lagi busy susah. Lepastu second, nanti kena praktikum sana sini kat sekolah kalau tak boleh drive susahkan orang pula. So third, apa apa pun untuk kelansungan hidup aku juga. Lambat laun nak tak nak aku kena balajar juga.

Yes, nisa kena belajar memandu. 

Umi pun daftar aku kat driving school. Then kena pilih nak ambil auto ke manual? Haaaa hahahaahaha. Kalau nak ikutkan aku yang pengecut ni aku mestilah nak auto. Bukan maksud aku auto ni senang, kalau kau tak reti kawal stereng, kawal brek semua tu kelaut juga. Dan bukan maksud aku orang ambil auto ni pengecut. Tu sebenarnya depends masing masing la. Tapi orang kata auto mudah sikit. So aku cakap kat umi aku nak belajar auto. Umi pun okay, then pergi daftar.

So balik je umi daftar kelas memandu, umi cakap kat aku yang umi daftarkan manual. Tadi kat rumah aku cakap banyak kali aku nak ambil auto. Tiba tiba lain pula jadi. Aku lupa kenapa umi daftarkan aku manual. Tapi ada sebablah. Sebagai anak yang baik lagi cantik (jangan muntah pls 🤭), aku pun turutkan jela. Lagipun aku tak cuba lagi manatahu susah bagi orang lain, tapi senang untuk aku (?)

Fyi, aku memang tak pernah bawa kereta. Benda benda pasal kereta pun aku tak pernah rajin ambil tahu. Ye, memang tersangatlah noobies ye. Dan aku start segala galanya dari zero.

Aku pun pergi ceramah 6 jam tu. Tahlahweh aku tak berminat pasal pasal enjin pasal kereta semua tu. So aku tak menyelami apa sangat pun masa ceramah tu. Yang aku tahu, aku kena lalui semua tu sebab ni salah satu step aku nak dapatkan lesen nanti. Then, amik ujian komputer.

Lepas test komputer, driving class aku kena hold dulu. Sebab aku dah habis cuti. Masuk sem baru, kuliah pun dah pack. Masuk je sem 2, aku memang jarang balik rumah even kalau nak balik tu dekat je. Banyak sangat program weekend so fokus je duduk kampus, attend program, siapkan assignment.

Then, tiba tiba, Covid dan pkp.

So aku balik rumah, online learning. Tapi still takboleh driving class sebab semua sekolah memandu kena tutup.

Tangguh punya tangguh, sampailah bulan lepas which is bulan 7. Sekolah memandu dah boleh buka balik, kebetulan aku pun dah habis sem untuk program persediaan. Aku pun tak fikir panjang dah, aku kena juga pergi kelas memandu. Sebab taktahu lepas ni masa cuti ada lagi tak. Takut masuk degree, lagi busy.

Waktu tu tbh aku neves sebab aku takut dapat cikgu garang. Aku ni dahla suka overthinking. Dah terbayang macam macam dah. First class aku dengan cikgu takdelah jadi apa apa pun. Jauh dengan sangkaan aku. Cikgu aku baik je. Cuma, tak peramah sangat hehe. Kena aku tanya tanya dulu baru jawab. Second class pun okay. So aku pun dah rasa seronok. Aku semangat nak pergi next next class. Rasa macam nak cepat cepat habis kelas kalau boleh. Secara tak langsung, aku konon yakin aku boleh drive dengan baik lepasni. Confident kan saya, jadilah macam saya hahahaha.

Tapi.... kelas kelas yang seterusnya tu takdelah seindah yang aku bayangkan. Waktu aku mula latihan KPP03, segalanya barai. Setiap kali nak pergi driving school aku kena drive dari rumah. Cikgu duduk sebelah tengok je. Lepastu rumah aku dengan driving school tak dekat sangat. Dalam 20 minit macam tu. First time aku drive kat jalan raya, dari rumah aku Kajang ke Semenyih memang barai sungguh. Keluar pagi pagi pukul 8 cemtu kereta banyak, orang nak hala KL, hala Putrajaya. Semua kereta macam bersaing saing kat jalan. Nak nak pula waktu tu aku kena hon dengan kereta lain. Ei taknampak ke L kat kancil aku ni! Hahahaha ye menyedihkan lagi aku kena bawa kancil, stereng keras, manual pula tu. Memang aku diibaratkan si semut yang dipijak pijak atas jalan raya tu hahaha.

Sepanjang jalan kena marah, kena bebel bebel. Lepastu sepanjang jalan cikgu aku cakap kalau macam ni gagal, tu gagal, semua gagal. Gagal tu dah ibaratkan zikir kat mulut cikgu aku sepanjang jalan. Sampai driving school, kepala aku dah nak berasap. Rasa nak sagat sagat kepala atas tar hahaha. Aku dah start tak seronok untuk next class. Aku dah tak banyak tanya soalan kat cikgu aku sebab cikgu aku dah start jadi harimau 🤪

Kelas punya kelas, cikgu aku suruh ambil pra ujian. Everything went well. Okay je, alhamdulilah sekali lulus. Tapi tula, cikgu aku suruh aku ambil test jpj dua minggu lepas aku lulus qti. Actually, aku tak confident langsong lagi nak test. Tapi at the same time, aku nak habis cepat. Lepas aku tanya pendapat cikgu aku, (masani aku dah boleh member member ngan cikgu aku sebab dah pro sikit puii 🤪) aku pun jadi nak test dua minggu lagi. 

Ko nak tahu apa jadi? Aku jatuh terduduk terbaring tergolek golek plus frust menonggeng lepas aku gagal dua dua bahagian test jpj. Pedih plus perit kan? Hahaha ye memang perit kalau tak takdelah sampai aku bangun pagi esoknya lepas jpj test tu aku nangis lagi. Hanya Allah je tahu aku rasa apa. Pedih lagi sebab dua dua yang aku gagal tu waktu dah nak habis. Kat litar tu tinggal satu komponen lagi which is aku gagal dekat tiga penjuru. Jalan raya pun waktu dah nak habis. Lupa bagi signal. Frust teruk sampaikan aku rasa macam forever tak akan dapat lesen je. Overthinking kan aku? Hahaha. Plus jpj yang test aku harituh sangatlah garang. Pagi pagi lagi aku dah kena tengking sebab aku beratur dekat bahagian budak repeat. Sumpah aku tak tahu sebab first time dan datang lambat sebab cikgu aku yang lambat huhu. Sungguh vibes yang tak baik je masuk dalam diri aku haritu. Gagal pula tu malangnya nasib (soundtrack guruh plus petir) hahaha drama queen 👑

Actually cerita aku panjang lagi, kalau taknak baca silalah untuk tidak baca hehe.

Lepas je aku frust teruk, 

Semangat aku makin okay after berapa hari lepastu. Umi pula datangkan gelisah kat aku balik lepas umi kata umi dah booking untuk repeat test seminggu lagi. Aku dah rasa bebal dah lepas semangat aku datang balik. Aku macam dah redha apa nak jadi, jadilah. At the same time, takut tu datang bila aku takut aku gagal lagi. Yela, mati kejung kot aku kalau gagal lagi. Dahlah mahal nak repeat. Baik aku shopping.

Nak dijadikan cerita, before hari repeat tu aku ada balik kampung untuk raya haji. Ye cerita ni tak lama pun baru je beberapa minggu lepas. Disebabkan aku nak test aku ni teruk ke tak, aku pun pujuk atuk aku nak pinjam kancil manual dia. Okay ni lawak. Dahlah takde lesen lagi lepastu confident nak bawa sendiri tanpa cikgu dekat jalan raya. Tapi aku tak fikir habis habis pun, yang penting aku dapat test tahap teruk aku. Atuk aku tak bagi weh, banyak kali dia cakap dia tak percayakan aku. Actually, aku rapat dengan atuk aku. So, bila dia tak bagi apa aku nak, aku merajuk la kejap.

Tak lama lepastu dia bagi juga. 

So aku pun bawa, siap bawa cousin cousin aku lagi. Confident tahap tenuk, dahlah takde lesen bawa pun macam pemandu mabuk sikit. Hahaha. Okay nak tahu apa jadi? 😂

Aku pun drive, dah seronok seronok, aku pun masuk gear 5 memecut macam jalan raya tu aku yang punya. Tiba tiba aku rasa aku dah pergi jauh, aku takut lupa jalan, so aku nak patah balik. Masa nak patah balik tu, time pusing then undur tu tiba tiba...

Mati enjin beb.

Cuak teruk ya ampun ya Allah ampunkan dosa hambaMu ini ya Allah. Aku pandang kiri ada kereta dah menuju kat aku. Aku pandang kanan, ada kereta juga berderet menuju kat aku. At the end, jalan jem sebab aku hahahahaha nasib baik jalan kampung. Aku macam ni perkara paling memalukan yang aku buat dalam hidup ini ya ampun. Cousin cousin aku semua menyorok kepala kat bawah weh. Kalau boleh, sampai karpet bawah kerusi tu pun dorang nak cium. Jangan gelak do 😂 Lepastu tambah pakej sekali, sampai rumah atuk aku, aku terlanggar tiang. Tapi takde apa pun jadi, cuma sipi sipi je langgar.

Atuk aku punyalah membebel tak henti henti.

Atuk aku cakap yang kancil dia dah tua, stereng keras, clutch tinggi, kerusi pun macam nak roboh, enjin pun kena azan azan sikit baru boleh hidup sebab tu dia takut nak bagi aku bawa takut aku jadi apa apa nanti. Sebab dia pun berapa kali nak excident dengan kereta tu. Macam macam lah dia bebel, dia kata dia buat macam tu sebab dia sayang aku bla bla bla.

Ha nak test sangat teruk macam mana, ha ambik ko. Walaupun aku rasa lawak, tapi aku takleh gelak sikit pun waktu tu. Aku sedih sangat sebab aku drive macam tu even cousin aku cakap sebenarnya aku bawa okay je tapi kancil atuk aku tu ada masalah sikit. Salah aku sebab berkeras juga nak drive. Dahlah nak repeat test berapa hari lepastu. Kemain down aku. Aku nangis lah semestinya. Nenek aku beriya riya pujuk aku sebab aku down macam mati laki hahaha. Cousin aku pula pi canang cerita pasal apa yang jadi haritu kat makcik pakcik aku hahaha taguna. 

Atuk aku memang koyak dengan aku sebab taknak dengar cakap dia. Aku pun koyak ngan atuk aku sebab kena marah. Aku sensitif sikit kalau kena marah dengan atuk aku, sebab aku paling rapat dengan dia dan paling manja dengan dia gitchew huhu. Plus dia tak pernah marah aku.

Aku memang dah habis semangat untuk test jpj berapa hari lagi sebab kat kepala otak aku hanya ada perkataan gagal gagal gagal. Puas dah nak positif, tapi tak boleh. Tak boleh nak expect apa dah lepas keterukan demi keterukan aku lalui. Aku memang habis redha. Another level is nak give up dah.

Then, berapa hari lepastu, aku pergi test dengan terpaksa. Aku dah terbayang slip tu tanda gagal dah depan aku. Macam memang dah takde harapan untuk aku.

Tapi, Allah hadirkan abang abang jpj yang baik untuk aku haritu. No marah marah, takde tengking tengking. Dan vibes baik baik pula datang waktu aku nak mula test even pada mulanya macam dah menyerah sungguh. Smooth je semua yang jadi haritu. Aku boleh naik bukit, parking, tiga penjuru dan selekoh z dan s dengan sangat baik. Cuma tiga penjuru je neves sebab aku gagal kat situ sebelum ni. Alhamdulilah aku lulus litar. Aku dah boleh senyum senyum sorang sorang.

Then, aku pergi pula test jalan raya. Pun okay juga. Aku berjaya buat dengan jayanya. Abang jpj pun peramah sangat dengan aku. Nak ditakdirkan haritu, alhamdulilah aku lulus dua dua tanpa disangka sangka. Daripada nisa yang tak happy jadi happy teruks masatu.

Tapi satu je spoil, aku dah tak eksaited nak bagitau family yang aku yang lulus. Sebab nanti kena bahan sebab banyak sangat drama sepanjang aku belajar memandu ni. Nanti aku kena bahan sebab nangis rasa diri teruk, lepastu aku kata aku macam forever tak boleh dapat lesen. Hahahaha sebab semuorang banyak kali nasihat aku jangan negatif sangat. So bila dah lulus ni modal lah untuk diorang membahan yang diorang menang sebab apa dia orang cakap tu betul. 

Ye tak dinafikan aku banyak negatif daripada positif. Aku banyak keluarkan aura aura buruk untuk diri aku sendiri. Overthinking. Low confident level. Macam macam lah.

Bila ingat balik, aku pun gelak tak cukup nafas bila ingat kancil aku melintang tengah jalan hahahaha. Jangan bawa kereta takde lesen macam aku tau. Kalau nak test kau teruk ke tak, pergilah tambah kelas dengan cikgu. Hahaha.

Betullah pengalaman ajar aku lebih matang dalam berfikir. Jangan terlalu sangat ikut perasaan. So aku nasihatkan untuk orang yang nak belajar memandu, jangan takut, percaya yang kau boleh buat. Lepastu confident tu tak boleh lebih lebih sangat. But, confident tu mesti ada. Andai kata korang memang dah pro pun tapi ending dia gagal test jpj juga, korang janganlah frust sangat macam aku. Memang tak tipu, pedih. Pedih lagi sebab duit melayang layang sebab kena repeat. Tapi, korang kena percaya yang Allah tu tak salah waktu bagi rezeki. Maybe tak lulus masatu sebab belum sampai rezeki dan nak kau berhati hati lagi kat jalan raya sebab realiti kat jalan raya ni kau risikokan nyawa kau dan nyawa orang. Tak boleh buat main main. 

Sampai waktunya, Allah bagi juga dan kau akan lulus dengan jayanya. Macam orang cakap, jatuh tujuh kali bangunlah lapan kali hehe. Ha jangan compare diri kau dengan orang lain juga. Waktu aku jpj test tu pun ada dua tiga orang yang pergi sekali dengan aku cikgu aku bawa. Diorang dah terer drive. Tapi takde rezeki diorang lulus sekali. Aku yang mabuk mabuk drive lulus dulu. Mungkin rezeki aku sampai dulu. Sebabtu jangan pernah rasa kita tak boleh, sebab kita seolah olah racun diri kita sendiri. Jangan rasa macam diri kau teruk daripada orang lain. Jangan tau. Sebab rezeki kita lain lain, jalan hidup kita lain lain, ujian kita pun lain lain.

Allah susun cantik dah semuanya.

Aku ingatkan diri aku juga sebenarnya. Sebab aku pun manusia. Kadang kadang kuat kadang lemah. Ada jatuh ada bangun.

Terima kasih korang baca story aku. Korang memang legend lah, panjang ni hehe. Assalamualaikum.

Post a Comment

0 Comments